Ik ben Melissa, geboren op Samhain (31 oktober).

De voorloper van Halloween en volgens de Keltische traditie de dag waarop de sluier tussen hemel en aarde heel dun is.

Het is in die energie dat ik mij op mijn best voel.
Tijdens een afscheidsviering creëer ik ook de brug tussen de overledene en de nabestaanden zodat het afscheid zacht en troostvol kan plaatsvinden. 

 

Ik kan mezelf kort omschrijven als zinzoeker en bruggenbouwer op zoek naar bezieling.

Zoekend naar de diepere lagen, voorbij de uiterlijke vormen.

​

Dit is de rode draad van mijn leven.

Zoeken naar mogelijkheden om verbinding te maken, om het onzichtbare te koesteren en te beleven.

De rode draad blijft altijd hetzelfde, de vorm waarin ik deze in de wereld wil brengen verandert door de tijd.

​

Op mijn levenspad heb ik al altijd intens genoten van het samen zijn.

Samen wandelen, samen koken, samen eten, samen babbelen.
Onderweg praten over de dingen des levens.

Maar vooral door in die gesprekken op zoek te gaan naar de diepere lagen die mensen drijft, kenmerkt en in beweging brengt, zoekend naar de rode draad.

 

En tegelijkertijd ben ik ook heel graag alleen, wandelend en mijmerend over het leven.

Wat ik hier doe, wat wil ik met de tijd die me hier gegeven is.
Hoe ik de wereld iets mooier en warmer kan achter laten dan het moment dat ik ter wereld ben gekomen.

Deze vragen neem ik af en toe mee op mijn wandeling.

Ze geven mijn leven richting zoals de naald van een kompas.

​

Mensen als laatste ode een warm afscheid geven, dat is wat ik doe.
Ik ben altijd op mijn best als ik een bedding mag bouwen waarin moeilijke momenten zacht kunnen landen.

​

Vandaag doe ik dit door jou op een moeilijk moment bij te staan bij het organiseren van je afscheidsviering.

Voor je dierbare mama, voor je dierbare papa, voor de liefste schat en alle andere zielen op jouw pad.